Kemmhyt

         Królestwo położone w Egipcie na południowy zachód od Kairu. Istnieje od 2544 roku przed naszą erą, czyli od okresu Starego Państwa. Nazwa Kemmhyt pochodzi od złożenia dwóch słów: kem (przedstawiany jako czarny węgiel) — czarny oraz mhyt — papirus, co wzięło się od hodowanego w okolicy królestwa papirusu, który miał czarną barwę i używany był przez czarodziejów w całym Egipcie.

         Historia

         Kemmhyt zostało zbudowane na pustyni przez Chefrena Tetiego. Był on czarodziejem czystej krwi, a jego ród pamiętał jeszcze czasy najstarszych bogów. Zgromadził on rodzinę w potężnym pałacu, który budował przez dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć dni. Królestwo powstało na czarnej skale, która wcześniej była siedliskiem smoków. Chefren  Teti wywodził się z drugiej dynastii meniskiej (od najbardziej utalentowanego starożytnego czarnoksiężnika Menisa), która wśród wszystkich czarodziejskich rodzin egipskich wiodła prym pod względem majątku, czarodziejskich mocy i zawziętości.

         W ślad Chefrena Tetiego poszły pozostałe bogate i wpływowe rody, lecz tylko w Kemmhyt podejmowano te istotniejsze decyzje — można powiedzieć, że królestwo było pierwowzorem czarodziejskiego rządu oraz Ministerstwa Magii, które powstało wiele lat później w Kairze. Z początku królestwo rozwijało się powoli i funkcjonowało tylko dzięki sztucznemu dopływowi Nilu, który obrastał bogato niezwykle cennym czarnym papirusem. Wojowniczy Chefren Teti prędko ściągnął z Południowej Afryki niewolników, pojmał też wielu mugolskich nomadów, dzięki którym gospodarka Kemmhyt prędko się rozwinęła. Królestwo przetrwało każdy starożytny dwór czarodziejskich rodów, lecz w 687 roku naszej ery w trakcie Wielkiej Wojny Bizantyjsko-Egipskiej Kemmhyt zostało splądrowane przez legiony czarowników, a rodzina królewska musiała uciekać. Dwór zamknięto, ale kapłani powrócili, wiernie i cierpliwie oczekując na rodzinę królewską, która znów rozjechała się po świecie; część powróciła dopiero dwieście lat później, lecz Sokar XIII zmarł bezpotomnie sto pięćdziesiąt lat później i Kemmhyt znów zamknięto.

         Wygląd

         Zewnętrzny

         Kemmhyt to największe z założonych w Starożytnym Egipcie królestwo zamieszkałe przez czarodziejów — w sumie liczy sześćset hektarów, lecz po powrocie Dżahmes-Meritamon znacznie się powiększyło. Choć zostało wybudowane na pustyni, nie brak tam wody — od południowej strony zamku znajdował się magicznie utworzony dopływ Nilu o nazwie Horachte. Dookoła pałacu wybudowane są świątynie bogów: Horusa, Ozyrysa, Izydy, Ptaha oraz Maat, które łączą się z zamkiem tajnymi przejściami. Cały budynek posiada kompleks ogrodów oraz arenę, którą zbudował Sokar IV w 92 roku naszej ery, wzorując się na rzymskim Koloseum, gdzie podjudzano łapane smoki i inne niebezpieczne stwory. Kiedy Dżahmes-Meritamon wróciła do Kemmhyt i zajęła się rozwojem zapomnianego królestwa, na ruinach dawnych poników szybko wyrosły nowe budynki i wspaniałe posągi. Najznakomitsze z nich przedstawiały Dżahmes i Lorda Voldemorta, a stały na środku wyłożonego marmurowymi płytami ryneczku. Za murem otaczającym zamek znajdowały się prowizoryczne domy zamieszkałe przez robotników, natomiast przy Horachte uprawiano czarny papirus oraz wypasano bydło.

         Wewnętrzny

         Pałac posiada cztery piętra i rozległe podziemia, które ciągną się daleko w głąb pustyni. W środku znajdują się liczne kaplice oraz świątynie bogów: Anubisa, Thota, Setha, Mut, Bastet, Amona, Geba, Imhotepa i Neftydy. W lochu Lord Voldemort stworzył komnatę, w której umieścił posąg Anubisa z ukrytą weń cząstką duszy Dżahmes; pomieszczenie wypełniają drzewa o nazwie akacja alba — drzewa o białej korze i suchych gałęziach, które wydzielają aurę maskującą ślady czarnej magii; rosną w centralnej i wschodniej części Afryki.

         Dzieci nie wychowują się z rodzicami. Kiedy kończą dwa lata, trafiają do wschodniej części pałacu, gdzie szkolą swoje umiejętności magiczne i obierają drogę, którą będą kroczyć przez życie.

         Choć w pałacu jest bardzo wiele komnat, w większości są niezamieszkałe, mimo że w pałacu żyją kapłani oraz goście odwiedzający Lorda Voldemorta. W kuchni pracują nie tylko skrzaty domowe (których zadaniem jest też utrzymywanie porządku w pałacu), ale i specjalnie do tego przyuczeni mężczyźni.

         Sam zamek nie jest zbudowany tylko i wyłącznie w starym stylu, gdyż każdy władca Kemmhyt starał się podążać z duchem czasu, pozostając jednocześnie przy tradycji swych przodków; królestwo posiada swoją własną bibliotekę, gdzie kapłani zgromadzili bezcenne dzieła — jej założycielem był Tutmos Łaskawy. Mieszkańcy Kemmhyt chowali swoich zmarłych na pustyni w okolicy królestwa, natomiast ciała kotów hodowanych w pałacu przenoszono do specjalnej krypty w podziemiach; jedynie władcy Kemmhyt nie spoczywają w tym miejscu. Ich ciała mumifikowano i chowano w mieście Amanchet.